മരിക്കാത്ത ഓർമ്മകൾ-17

-17-

അരിതിളച്ച് തൂവുന്നത് കണ്ടാണ് സുന്ദരൻ പുറത്തുനിന്നും വരുന്നത്,
“ഏടാ…..നീ ഏതവളെകുറിച്ചാ സ്വപ്നം കാണുന്നത് ? ബോസ്സ് ഒരു വഴി ആയി എന്നാ തോന്നുന്നത്, പണ്ട് നീ സന്തോഷിന് പണിതപോലെ ഇവനെയും പണിതോ “
“സുന്ദരാ നീ തോന്യാവാസം പറയരുത് ? “
എനിക്ക് നന്നായി ദേഷ്യം വന്നു,
“സത്യം പറഞ്ഞതിന് നീ എന്തിനാ ദേഷ്യപ്പെടുന്നത് ?”
“ഞാൻ ആർക്ക് പണിതെന്നാ നീ പറയുന്നത്, അവൻ അവളെ പറ്റി തോന്നിയതുപോലെ പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിനിക്ക് നൊന്തു. അതിന് കാരണം ഉണ്ടെന്നും കൂട്ടിക്കോ, ആ ബന്ധം ശരിയാവില്ല എന്ന് ഞാൻ തന്നെയാ പറഞ്ഞത് അത് അവനോടും ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു, ഇനി ഇതിനെയാണ് കലക്ക് എന്ന് പറയുന്നതെങ്കിൽ അതു തന്നെയാ ഞാൻ ചെയ്തത്, അവൻ നിന്റെ കൂട്ടുകാരൻ ആണെങ്കിൽ അതുപോലെ തന്നെ എന്റേയും കൂട്ടുകാരനും സഹപാഠിയും ആയിരുന്നു, അവൾ എന്റെ ബന്ധുവും ( അല്പം അകന്ന ബന്ധം) “
“ശരി ശരി.. ഇവിടെ നീ വല്ലതും…?”
“സുന്ദരാ ….”
“ഓക്കെ.സമ്മതിച്ചു., നീ ആ ചരുവത്തിന്റെ മൂടി എടുത്ത്മാറ്റ് “
എന്തോ അവൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ, ഒരു വല്ലയ്മ തോന്നി, ഞാൻ സന്തോഷിന്റെയും അനുവിന്റെയും പ്രേമത്തിലെ വില്ലനായതുപോലെ ഒരു തനി ആവർത്തനമാണോ ഇതും, അന്ന് അവന്റെ രീതികളും സംഭാഷണവും ശരിയല്ല എന്ന് തോന്നിയതിനാൽ ആണ് ആ ബന്ധത്തിൽ നിന്നും അനുവിനെ പിന്തിരിപ്പിച്ചത്, അതൊരു പാതകമായി ഇന്നും തോന്നുന്നില്ല. സ്നേഹം ശരിരത്തോടാവുന്നത് പാവനമായ സ്നേഹമല്ല അതിനെ കാമം എന്നെ വിശേഷിപ്പിക്കാനാവു, സ്ത്രീ പുരുഷ ബന്ധം പൂർണ്ണതയിൽ എത്തുന്നത് ശരീരവും മനസ്സും ഒന്നാകുമ്പോൾ ആണ് പക്ഷേ അത് വിവാഹത്തിന് മുൻപാണെങ്കിൽ അംഗീകരിക്കാനാവുന്നില്ല, അവിടെ ബന്ധത്തിന്റെ പരിപാവനത നഷ്ടമാകും.അതോ എനിക്കവരോട് അസൂയ ഉണ്ടായിരുന്നോ ? ഞാൻ അവളെ എന്നെങ്കിലും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നോ ? ഏയ് അന്ന് അങ്ങനെ തോന്നിയിരുന്നില്ല.
“മാർ….. മാർമുഛെ…..”
ഒരു ഞടുക്കത്തോടെ ആണ് ആ രോദനം കേട്ടത്, ഞങ്ങൾ ഞെട്ടിപിടഞ്ഞെണീറ്റു, പുറത്തേയ്ക്ക് കുതിച്ചു, അപ്പുറത്തെ സർദാറിന്റെ റൂമിൽ നിന്നും ആണ് ഒച്ച, ആ സ്ത്രീയെ അയാൾ ഉപദ്രവിക്കുന്നതിന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കാം, എന്റെ മനസ്സ് ആകെ കലുഷിതമായി. ഇന്നത്തെ ദിവസം ശരിയല്ലല്ലോ, അകത്തുനിന്നും കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ ഉച്ചത്തിലായി, എന്റെ അസ്വസ്ഥതയും ഇരട്ടിച്ചു. പെട്ടന്ന് വാതിൽ തുറന്ന് സർദാർ പുറത്ത് വന്നു, ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ അന്നാണ് ഞങ്ങൾ അയൽക്കാരൻ സർദാറിനെ ആദ്യമായി കാണുന്നത്. ദീദിയെ ( സർദാറിണിയെ) നേരത്തെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്, തടിച്ച് കുറുകിയ ഒരു സ്ത്രി. അവർക്കും അധികം പ്രായം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ഞങ്ങളെ നോക്കിയിട്ട് അയാൾ വീണ്ടും അകത്തേയ്ക്ക് കയറി,
പിന്നെ വീണ്ടും ഒച്ചയും ബഹളവും അതിന്റെ അവസാനം വീടിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും പാത്രങ്ങൾ പുറത്തേയ്ക്ക് പറന്നു തുടങ്ങി പിന്നീട്, കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുമായി ആ സ്ത്രീ പുറത്തേയ്ക്ക് വന്നു. എനിക്ക് അവരോട് സഹതാപം തോന്നി, അവർ ആ കൈകുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ട് കരച്ചിലടക്കി വാതിൽക്കൽ ഇരുന്നു. പിന്നെ സാവധാനം എല്ലാം ശാന്തമായി. ഞങ്ങൾ ഉൾവലിഞ്ഞു.
“ഛെ… എന്നാലും ആ സർദാർ ഇത്തിരി ക്രൂരമായിട്ടാപെരുമാറിയത് അല്ലെ “
സുന്ദരൻ എന്നെ നോക്കി,
“ഇയ്യാവ് ഇടയ്ക്ക് കയറി തടസ്സം പിടിക്കാൻ വയ്യാരുന്നോ”
“സുന്ദരാ നീ ശരിയാവില്ല, ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ ഇത്തരം കലാപരിപാടി ഒന്നും ഇല്ലാത്തതിനാൽ ആയിരിക്കും എനിക്ക് ഇതൊക്കെ കാണുമ്പോൾ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്“
“ശരി,…. എടാ അടുത്തവന്റെ വീട്ടിലെ വഴക്ക് കണ്ടാസ്വദിക്കുന്നത് അത്ര മനുഷ്യ സ്നേഹമൊന്നുമല്ലെ “
ഇത് സുന്ദരൻ കാര്യമായിട്ടാണല്ലോ, നമ്മൾ മനസ്സിൽ വിചാരിക്കാത്തത് ഇവൻ വിളിച്ച് പറയുന്നല്ലോ, ഒരു ഡോസ്സ് കൊടുക്കണോ, അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട
“നമുക്ക് കഴിക്കാനുള്ള വഴി നോക്കാം അവർ അല്പം കഴിയുമ്പോൾ സ്നേഹിച്ചു തീർത്തോളും “
അതായിരുന്നു ശരി, പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ അത് ശരിയാണ് എന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായി, ഒരു ദിവസം ദീദി ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത് വന്നു, ഞങ്ങളുടെ നാട് എവിടെ ആണ് എന്നും മറ്റും തിരക്കി, ഞങ്ങൾ എങ്ങനൊക്കയെ പറഞ്ഞ് ഒപ്പിച്ചു. പിന്നെ ഇടയ്ക്ക് ദീദി കുഞ്ഞിനെ ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത് എൽപ്പിക്കും. എനിക്കാണെങ്കിൽ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഇഷ്ടമാണ് പക്ഷെ എടുത്തുകൊണ്ട് നടക്കാൻ ഇഷ്ടമല്ല. നല്ല ഗോതമ്പിന്റെ നിറമുള്ള ഒരു പെൺകുഞ്ഞായിരുന്നു അത്, ഒരുവയസ്സിൽ താഴെപ്രായം കാണും.ആ കുഞ്ഞിന്റെ ഒരു കണ്ണിന് എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ടായിരുന്നു, പിന്നെ അവിടുത്തെ മറ്റ് അയൽക്കാരുമായും നല്ല ബന്ധത്തിലായി, സുശീലൻ നന്നായി പാടുമായിരുന്നു, അവദി ദിവസങ്ങളിൽ ടേബിളിൽ താളം പിടിച്ച് സുശീലൻ പാടുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ അവനെ കയ്യടിച്ച് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുമായിരുന്നു. അവന്റെ പാട്ട് കേൾക്കാൻ അവിടുത്തെ അന്തേവാസികളിൽ ചില കുട്ടികളും എത്തുമായിരുന്നു,
അന്നൊരു ദിവസം,“ തു ചീസ് ബഡി ഹ മസ്ത്, മസ്ത് “ എന്ന പാട്ട് സുശീലൻ പാടി തിമർക്കുന്നു, ഞാൻ എന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഇരുപത്തഞ്ച് പൈസ എടുത്ത് ടെബിളിലേക്കിട്ടു കൂടെ ഒരു കമന്റും
“പാട്ട് നന്നായിരുന്നു, രണ്ടുപേരുംകൂടെ ഇതെടുത്തോളു “
മലയാളം അറിയാത്ത ഹിന്ദിക്കാര് കുട്ടികളും ഇതുകേട്ട് ചിരിച്ചു, കൂടെ ഞാനും, വിളറിയ മുഖവുമായി സുശീലൻ, സുന്ദരൻ എന്നെ നോക്കി ചീറി
“എടാ മൈ………………….”