മരിക്കാത്ത ഓർമ്മകൾ-20

അന്ന് വൈകുന്നേരം രാധികയെ കണാൻ അവസരം ഒത്തുവരും എന്നതിനാൽ ഞാൻ വളരെ സന്തോഷവാനായിരുന്നു, ഉച്ചയ്ക്കും, ബ്രഡ്ഡും, മുൻസിപ്പലിറ്റിയുടെ ജീവന്‍‌രക്ഷ ഔഷധമായ ക്ലോറിൻ വാട്ടറും ആയിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ആശ്രയം. തണുത്ത വെള്ളം കുടിക്കാൻ ആദ്യം ഒരു ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി എങ്കിലും ബ്രഡ് തൊണ്ടയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങാൻ വേറെ വഴി ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ അടുത്ത ദിവസത്തെ ടൈംസ് ഓഫ് ഇന്ത്യയിൽ “ബ്രഡ് തൊണ്ടയിൽ കുരുങ്ങി മരിച്ച നിലയിൽ, മൂന്ന് യുവാക്കളെ വാടക വീട്ടിൽ കണ്ടെത്തി” എന്ന തലക്കെട്ടിൽ ഞങ്ങൾ പ്രശസ്തർ ആകുമായിരുന്നു.
“ഫാക്ടറി” യിൽ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം ഇഴുകിച്ചേർന്നു എന്നതാവും ശരി, സ്വപ്നങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്കും കൂട്ടിനെത്തി, പൈസ കൊടുക്കാതെ കാണാൻ പറ്റിയ വിഷ്വൽ അതല്ലെ ഉള്ളു, പുതിയതായി എത്തിയ പെൺകുട്ടി (യുവതി) ഫോർമാനുമായി എന്തോ വാക്കുതർക്കം, എന്താണ് എന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായില്ല മല്ലു പെൺകുട്ടികളോട് വടക്കന്മാർക്ക് ഒരു പ്രത്യേഗ താത്പര്യമുണ്ട്, ആത് നിലനിർത്താൻ നമ്മുടെ സഹോദരിമാർ വളരെ പരിശ്രമിക്കാറും ഉണ്ട്.ആ പെൺകുട്ടിയുടെ സമീപനം എന്തൊ എനിക്ക് ദഹിച്ചില്ല, ഒരു അടക്കമില്ലായ്മ തോന്നി, അന്ന് അവൾ ദേഷ്യപ്പെട്ട് അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിപോയി, അവളെ വിളിച്ച വാക്കുകൾ പിന്നീട് ആരോ മൊഴിമാറ്റം ചെയ്ത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ തലകറങ്ങി, ഇങ്ങനെയും തെറി ഉണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു,സങ്കടപ്പെടാനും സഹതപിക്കാനും ഒരു ദിവസം അവൾ തരും എന്ന് ഞാൻ അന്ന് കരിതിയിരുന്നില്ല.
വൈകിട്ട് ഞങ്ങൾ റൂമിൽ വരുമ്പോൾ പതിവിന് വിപരീതമായി ഉണ്ണിച്ചേട്ടൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ വേഗം കുളിച്ച് വസ്ത്രങ്ങൾ മാറി. ഉണ്ണിച്ചേട്ടൻ ഉദാസീനനായി കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്നു.
“എന്തുപറ്റി ഉണ്ണിച്ചേട്ടാ, ഇന്ന് പതിവില്ലാതെ കിടക്കുന്നത്, എന്തെങ്കിലും വയ്യാഴിക ഉണ്ടോ“
“ഏയ് അങ്ങനൊന്നുമില്ല, എന്തുപറ്റി മണ്ണണ്ണ തീർന്നോ ? “
“അതെ, രാവിലെ കാപ്പി ഇട്ടപ്പോൾ ആണ് മനസ്സിലായത് “

“ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്, സുന്ദരനും നീയും കൂടെ പോയ് അശോകന്റെ കടയിൽ നിന്നും മണ്ണണ്ണ വാങ്ങിക്ക് വില കൂടുതലായിരിക്കും എന്നാലും സാരമില്ല”
ഉണ്ണിച്ചേട്ടൻ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും പൈസ എടുത്തുതന്നു, ഞാനും സുന്ദരനും മണ്ണണ്ണ വാങ്ങാൻ പുറപ്പെട്ടു, സുന്ദരൻ വെളുത്ത കന്നാസ് പ്ലാസിക്ക് കൂടിനൂള്ളിൽ തിരുകി, ഞങ്ങൾ അശോകന്റെ കട ലക്ഷമാക്കി നടന്നു, കുറെ ചെന്നപ്പോൾ എതിരെ രാധിക വരുന്നു. എന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടി, അടുത്ത് വന്നപ്പോൾ ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു.
“രണ്ടാളും കൂടെ എങ്ങോട്ടാ രാത്രിയിൽ”
“അശോകന്റെ കട വരെ, മണ്ണണ്ണ തീർന്നു “
“ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് മണ്ണണ്ണ വാങ്ങാൻ പോകുകയായിരുന്നു, ഞങ്ങളുടെ മക്കാൻ മാലിക്കിന്റെ ( വീട്ടുടമയുടെ) റേഷൻ കാർഡ് സംഘടിപ്പിച്ചു. “
“വളരെ ഉപകാരം, തൽക്കാലത്തെയ്ക്ക് ഞങ്ങൾ ഒരു ലിറ്റർ വാങ്ങിക്കട്ടെ ഞങ്ങൾ വരാതെ രാധിക പോകരുത്”
“ശരി തിരക്കില്ലങ്കിൽ ഞാൻ പെട്ടന്ന് വരും നിങ്ങൾ താമസിക്കാതെ എത്തണം”
“ശരി..”
ഞങ്ങൾ വേഗം കട ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു,
“കാമുകന്റെ നടത്തത്തിന് ഭയങ്കര സ്പീട് ആണല്ലോ”
ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് സുന്ദരനെ നോക്കി,
“അതെ അല്പം തിരക്കിലാണ്, സാറിന് ന.പ. നഷ്ടം വരത്തില്ലെ പോരെ”
“ഉവ്വേ…”
“നിനക്കൊക്കെ ഉപകാരം ചെയ്യുന്നവരെ പാമ്പ് കൊത്തും എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അതിൽ അതിശയിക്കാനൊന്നുമില്ല“
“ഒരു കാര്യം എനിക്കുതോന്നുന്നു ഈ “പാമ്പ്” കൊത്തിയെ പോവു”
“സുന്ദരാ ഈ ലോകത്ത് എന്തെല്ലാം കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കാനായിട്ടുണ്ട് നിനക്കതിൽ ഒന്നും എന്താ താത്പര്യമില്ലാത്തത് “
“ശരി ഞാൻ വാ പൊത്തുന്നു”
പിന്നെ സുന്ദരൻ അധികം ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല, ഞങ്ങൾ വേഗം അശോകന്റെ കട ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു, അവിടെ അല്പം തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു. പെട്ടന്ന് ഞങ്ങൾ മണ്ണണ്ണ വാങ്ങി, അപ്പോൾ സുന്ദരന്റെ വക കമന്റ്
“അളിയാ കൊറിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും വാങ്ങ് അവൾ മണ്ണണ്ണയുമായി വരുമ്പോൾ നല്ല ഒരു ചായയും എന്തെങ്കിലും കൊറിക്കാനും കൊടുക്കണ്ടേ “
“എടാ ദ്രോഹി നീ അന്നു പണിതപാരയുടെ വിഷമം ഇന്നും മാറിയിട്ടില്ല വട്ടച്ചെലവിന് വച്ച മുപ്പത് രൂപയിൽ ഇനീ പത്തുരൂപയെ ഉള്ളു. അവന്റെ ഒടുക്കത്തെ ഒരു സ്നേഹം, സ്വന്തം നാട്ടുകാരന്റെ ചോരകുടിക്കുന്ന നീ ഒന്നും ഒരുകാലത്തും നന്നാവില്ല എന്റെ ദാരിദ്രക്കാവിലമ്മയാണെ സത്യം”
“എടാ നീ ശപിക്കല്ലെ, ആകെ അർദ്ധപ്പട്ടണിയാ അത് മുഴുപ്പട്ടണി ആകും”
സുന്ദരൻ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു, വേഗം വീട്ടിൽ എത്താൻ ഞാനവനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു, ഞങ്ങളുടെ പതചലനങ്ങൾക്ക് വേഗം കൂടി, ഇടുങ്ങിയ ഗള്ളിയിലൂടെ റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി ഞങ്ങൾ നടന്നു, ഗള്ളിയിൽ എപ്പോഴും നല്ലതിരക്കാണ്, അലഞ്ഞിതിരിയുന്ന നാൽക്കാലികളും നായ്ക്കൂട്ടങ്ങളും പതിവ് കാഴ്ച്ച ആയിരുന്നു, നേരം ഇരുട്ടിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു എങ്കിലും അങ്ങിങ്ങായി നാണം കുണുങ്ങി നിൽക്കുന്ന നിയോൺ വിളക്കുകൾ തെരുവിന് ഒരു ഈസ്റ്റ്മാൻ ഫിലിമിന്റെ ദൃശ്യഭംഗി നൽകി. എന്റെ മനസ്സിൽ രാധികയായിരുന്നു, സുന്ദരൻ എന്തൊക്കയോ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ഞാൻ മൂളികേട്ടുകൊണ്ട് നടന്നു ദൂരെ ഞങ്ങളുടെ വീട് കാണായി……..